Bueno ba…


Urrian hasitako blogaren esperientzia berri hau, ixteko unea iritzi da… Egia esateko, ideia hau ez zen nire gustukoa izan, bakoitzaren lanei buruz blog bat, zertarako? Ez zen zerbait miresgarria, ezta zerbait harrigarria ere ez … Laster, edonork bere begien aurrean gure lanak izango ditu, eta iritzi asko entzungo ditugu. Nolako forma emango diogu, ze lan sartuko ditugun edo zer pentsatuko duten gutaz, izan dugu gure buruan.


Baina hori dena alde batera utziz, blog bat sortu dugu, eta azkenean ez da esperientzia txarra izan, beste esperientzia bat baizik! Baina esperientzia hau ixteko momentua iritzi da… Ekainean gara, ikasleok azterketetan dugu burua, gaur fisika eta bihar etika, asteazkenean matematika eta ostiralean gaztelania. Ez da euli kaka!Hau zoramena!


Egun zoragarriak, eguzki izpiak, hondartza, itsasoa… oporrak bueltan datoz! Baina lehenago, ikasketekin bukatu behar dugu, blogari agurra esan behar zaio… Urtean zehar egindako lanak hemen daude, irakurtzen duzun testu honen azpian, agurraren azpian… Honekin bukatutzat ematen dut esperientzia berri hau, beharbada oporrak igaro ondoren hemen izango gara berriro, lan berriak sortzen… Bitartean ondo izan…

Iritzi kritikoa

Suminaren estrategia

Suminaren estrategia, irakurtzeko oso erraza den liburua da. Tramak oso argiak dira eta gustura irakurtzeko modukoak. Hiztegi erraza dauka. Nire gustuko liburua izan da.

Alde batetik, Federen istorioak erakargarritasun handia sortzen du irakurleengan. Izan ere, liburua hasieratik, argi eta garbi azaltzen du tramak nolako bidea hartuko duen. Baina, hau horrela izanda, espero ez duzun amaiera dauka.

Beste alde batetik, ondo planteatutako intriga liburuek luzapen handia izaten dute orriei erreparatzen badiegu. Nire ustez, liburu horrek izan duen arazo bakarra, orri gutxiko liburua izan dela. Batez ere amaieran, pasarte gutxitan amaiera hunkigarria dagoelako.

Hiztegiaren aldetik, oso liburu ulerterraza da, edonork irakurtzeko modukoa. Euskara batuan idatzitako liburua da.

Narrazioa aztertzen badugu, nobela bat dela esan genezake, idazleak bere web-orrian adierazten duen bezala.

Pertsonai nagusia Aimar Goikoetxea da, izan ere bere inguruan tramak gertatzen direlako. Antagonista Udane (Garbiñe) da, eta bigarren mailako pertsonaiak Fede, Erika, Diego, Flora… dira.

Bukatzeko, liburua nire gustukoa izan da. Istorioa oso argi ulertu dut hasieratik, eta horrek nobela gogoz irakurzeko aukera eman dit. Liburua edonork irakurtzeko modukoa da, beraz gomendagarria izango litzateke.

Zerbait miresgarria

“ Eta orduan, Tantta printzesa, uraren printzesa, itsasoko olatuen artetik agertu zen! Hondartzan biltzen ginen pertsona guztiak ihes egin genuen…”

-Aitite, jarraitu kontatzen, mesedez, baina oraingoan hasieratik!

-Ongi da… hasieratik hasiko naiz Asier!

Orain dela urte asko, pentsa ni txikia nintzela, munduan ur gutxi zegoen , soilik erregeek eta beren familiek, uraz baliatu ahal ziren, besteok ibaietara eta erreketara joan beharra geneukan, edateko, arropa garbitzeko, dutxatzeko, ortua ureztatzeko … ez zen erraza … Jendea oso nekatuta zegoen.

Handik hilabete gutxira, eurite izugarriak gertatu ziren Bizkaian. Euriak Bizkaia osoko lurrak aberastu zituen, urte horietako uzta beste urteetakoa baino askoz handiagoa izan zen. Ortuak ugaritu egin ziren eta produktuz bete. Jendea poz-pozik zegoen egoera horrekin…

Gure baserria urez beterik zegoen, egunak igaro ahala apurka-apurka husten joan zen… Goiz batean nire aita , beti legez, ardiekin mendira joan zen, Belatxikita mendia inguratu eta Kañometa mendira heltzerakoan zerbait entzun zuen, zerbait berezia… Ura! Ura zen, bai ura, altxor preziatu hori! Nire aitak ez zuen bitan pentsatu ikusitako ura edan egin zuen!

Etxera poz-pozik heldu zen, ilusioz beterik, gertatutakoa amari kontatu zion, amak ezin zuen sinetsi!!

Hurrengo egunean, aita mendira bueltatu zen uraren bila… bertan jarraitzen zuen, edan eta edan igaro zituen orduak, pozarren zegoen…

Denborarekin, ura hedatzen joan zen, herriko jendea uraz baliatu ahal zen, beraien beharretarako … aurrerapen handia izan zen dudarik gabe!

-Asier, zorte handia izan duzu txikitatik ura ezagutu duzulako, zuretzat txorrota zabaltzea eta bertan ura egotea, gauzarik normalena iruditzen zaizu, nire garaian hori gertatzea, altxorrik preziatuena zen! Zorionez, ur gabeko mundua ez duzu ezagutzen, eta horrela jarraitzea espero dut. Baina gaur egun , badago oraindik jendea, ura den altxor horretaz baliatu ezin dena, Afrika da adibiderik nabariena, baina zoritxarrez ez da leku bakarra, badaude beste leku batzuk Kazajistan, Turkmenistan edo Iran esate baterako.

-Aitite jarraitu kondairarekin, mesedez, irrikitan nago gertatutakoarekin!

- Asier, Asier … jarraitu beharra daukat, ezta?

-Bai, aitite, mesedez!

-Lehen aipatu dizudan moduan, ura hedatzen joan zen, jendea uraz baliatu ahal zen. Txorrotak gero eta ugariagoak ziren, eta ez bakarrik etxean, ortuetan jartzen hasi ziren, eskoletan, zelaietan… apurka-apurka gaur eguneko bizitza maila zabaltzen hasi zen leku guztietatik!

Urteak igaro ziren, jendeak ez zuen ura baloratzen, ez zuen etorkizunean pentsatzen, haiek ura zuten, uraz baliatzen ziren, bada, zertarako etorkizunean pentsatu?

-Aitite… hori gaur egun ere gertatzen da! Baina, jarraitu, jarraitu mesedez!-

Jendea pozik bizi zen, hondartza, leku miresgarritzat hartu zuten, leku ezin hobea eguna igarotzeko, gero eta pertsona gehiago animatzen ziren hondartzara joaten, ur masa handi horretan gorputza sartzen… Behin, nire gurasoek hondartzara eraman gintuzten arreba eta biok, egun paregabea bizi izan genuen… Halako batean, eguzkia desagertu zen, haize izugarria altxatu eta orduan Ttanta printzesa, uraren printzesa, itsasoen olatuen artean agertu zen! Hondartzan biltzen ginen pertsona guztiak ihes egin genuen…

- Aitite, zergatik agertu zen uraren printzesa?

- Horixe da galdera... eta kondairak dio uraren printzesa soilik agertzen dela jendeak ura baloratzen ez duenean. Hori horrela baldin bada, garai horretan agertu izana ulergarria izan zitekeen… Ez genuen ura baloratzen!

-Aitite, gaur egun ere, ez dugu ura baloratzen… uraren printzesak agertu beharra dauka?

-Beharbada bai Asier, nire ustez gomendagarria izango litzateke, munduari erakustea ura ezin dela horrela erabili, zerbait egin behar dugula honek horrela ez jarraitzeko!

-Aitite, zuen garaian Ttanta printzesarekin gertatutakoaz ikasi zenuten?

-Bai, zerbait bai, baina ez askorik, asko ikasi izan bagenu, gaur egun mundua beste mota batekoa izango zitzatekeen!

Asier, ura nahitaezkoa da, beharrezkoa, zaindu beharra daukagu… gaur egun ura erabiltzearen moduan dago etorkizunaren giltza, ura baita denok behin eta berriro behar dugun altxor preziatua!

“Bizi itzazu telebista” aldizkariaren zuzendariarentzat:

Egun on, zuzendari jauna:

Gogoko dut zuen aldizkaria, nire ustez oso kalitate oneko elkarrizketak eta erreportaiak egiten dituzuelako, enfoke ezberdin batekin, eta ironia puntu bitxiarekin. Baina, gaurkoan, nire desadostasuna adieraziko dizuet, pasadan astean, Jon Basterretxea-ri egindako elkarrizketa dela eta.

Izan ere, ezin dut onartu Euskal telebistako kargurik gorenekiko bat okupatzen duen pertsona batek, adieraztea: “ Harro gaude telebistan eskaintzen dugunarekin”. Hori onartezina da!

Gaur egungo telebista, zoritxarrez, “prentsa arrosa” deituriko kazetaritzan oinarritzen da, badirudi garrantzitsuagoa dela, Belen Esteban, Jesulín de Ubrique-rekin dituen tirabirak adieraztea, Gaza-n eta Australian gertaturiko suteak baino. Adibide bat ematearren, “Salsa Rosa” edo “ Donde estas corazón” programak 4-5 orduko iraupenekoak dira, berriz, teleberriak ordu eskas batekoak. Era berean, gizarterik gazteenak balore txar asko hartzen dituzte horrelako saioetatik harrokeria, txuleria… adibidez.

Horretaz gain, saio batzuk orduz eta egunez aldatzen dituzue, aurrez jakinarazi barik, Horrek nahasi egiten zaitu, azkenean gogoko duzun saio hori ez dakizulako ostiralean, asteartean, igandean edo, agian, telebistako parrillatik kendu egin badituzue! Horreri, gainera, gehitu behar zaio gehien gustatzen zaizkigun saioak ordu desegokietan jartzen dituzuela, hau da, gaueko hamabiak zeharo igarota!

Filmak aztertzen baditugu, ez dira batere onak, beti berdinak dira kate guztietan, eta filma ikusten duzun bitartean, publizitatearen bonbardaketa jasaten duzu. Ez dago eskubiderik!

Arinago esan dudan moduan, txutxu-mutxu saioek telebistako zati handi bat hartzen dute… gelditzen den beste zatia kirolak hartzen baitu! Kirola ikustea gogoko dut, futbola hain zuzen ere, baina ez beti Barça, Real Madrid edo Valentzia! Beste talde batzuk ere badaude! Hau kontuan izanda, galdera bat bururatzen zait, zergatik beti futbola? Zer gertatzen da gimnasia erritmikoarekin edota halterofiliarekin? Ez al dira kirolak? Telebista ikusita hori dirudi!

Gauza gehiago esan al nituzke, baina gaurkoz, nahikoa dela uste dut… Hitz batean esanda, telebistako zuzendariek ikusle kopuruari, kalitateari baino gehiago begiratzen diozue, eta horrek telebista itzaltzea eta liburu bat hartzea ekartzen du! Bueno, hori egitea, bere abantailak ditu, ez duzu Real Madrid, Belen Esteban, edo “Font Vella: te sientes bella” entzun beharrik!!

Iritzi Kritikoa

110. streeteko geltokia

110. streeteko geltokia, liburua, irakurtzeko oso erreza da, trama nahiko argiak dira ulertzeko eta hiztegi nahiko erreza dauka. Baina ez da nire gustukoa izan.

Alde batetik, bi pertsonaien bizitzak paraleloki kontatuta daude, erakargarria da, baina era berean, liosoa Angie eta Josebaren bizitzak oso ezberdinak direlako.

Beste alde batetik, topografiari erreparatzen badiogu, New Yorkeko hainbat leku agertzen dira, liburuaren mamia, istorioa, bertan gertatzen delako. Honek puntu interesgarriago bat ematen dio eleberriari, New York leku bitxia delako, eta istorioa bertan kokatu izana, istorioari puntu moderno bat ematen diolako.

Hiztegiaren aldetik, oso liburu ulerterraza da, nahiz eta ingeleseko hitzak egon. Euskara batuan idatzita dago, eta hizkuntza hau ikasten ari direnentzat, irakurtzeko gomendagarria izan daiteke.

Narrazioa aztertzen badugu, eleberria dela esan dezakegu. Pertsonaia protagonista Joseba Telleria da alde batetik, eta bestetik Angie O´ Connor , bi istorioak paraleloan kontatuta daudelako. Liburuaren antagonista, Catherine da, Josebaren nagusia. Eta bigarren mailako pertsonaiak, Gregory eta Angiren lagunak dira. Liburua narrazioa da, tartean elkarrizketa batzuk ego narren.

Bukatzeko, liburua ez da nire gustukoa izan, ez dut istorioa behar bezala ulertu eta liburua ez da nik ditudan gustukoen araberakoa. Beraz, ez dut liburua sinestu eta ez naiz pertsonaietan sartu. Liburuaren amaiera emozionantea da, espero ez duzun bukaera delako, gainera Angie eta Josebaren amodioa punturik politenean dagoenean liburua bukatzen da. Azkenik, esan beharra dut liburua oso ondo idatzita dagoela eta interesgarria iruditu daitekeela, liburu mota hau gogoko duten pertsonentzat.

Aldaketa genetikoei buruzko iritzia

Biologi arloan giza genoma, atalik garrantzitsuenetariko bat dela esan adieraz dezakegu, baina horrela izanda jende gutxik daki benetan, giza genoma eta bertan gertatzen diren aldaketa genetikoei buruz zerbait. Giza genoman gertatzen diren aldaketa genetikoak, alelo ezberdinen arteko nahasketa bat dela esan dezakegu modu errez batean.

Lehenik, esan beharra daukat, aldaketa genetikoen alde nagoela, bizitza ugari salbatu daitezkeelako. Gainera, jaiotzerakoan zilbor hestean ditugun ama.zelulak erabilita etorkizunean izan ditzakegun gaixotasunak ( konkretu batzuk) sendatzeko modurik seguruena bilakatu daiteke.

Aldaketa genetikoak beren kontran ere gauza batzuk ditu. Alde batetik, ADN-aren manipulazioa ematen da kasu batzuetan izaki perfektuak jaio ahal izateko. Bestetik, urte gutxitan hasi den prozesua daukagu giza genomaren manipulazioa, beraz, horrek ez digu gauza askorik ziurtatzen.

Prozesu honek duela urte gutxi erabiltzen hasi zen, baina kasu nabarmen batzuk gertatu direla adieraz dezakegu. Adibidez, orain dela gutxi Sevilla-ko “Hospital de la Paz” ospitalean egondako kasua: Javier 6 urteko mutiko bat da , zoritxarrez ume honek Leuzemia zeukan, medikuek esperantza gutxi zeukaten, eta Javier sendatzeko genetikoki manipulatuta zegoen ume bat sortu zuten. Umea, jaiotzerakoan zituen ama-zelulak transplantatu zizkioten Javierreri eta umea sendatu egin da. Zorionak!

Honek gauza batera garamatza, aldaketa genetikoak oso garrantzitsuak bilakatu daitezke etorkizunean, haiei esker gaixo asko sendatu daitezkeelako, nahiz eta eliza horren aurka egon.

Bukatzeko nire zorionak, Javierren moduan, sendatu diren ume guztientzat eta beraien familientzat!

Nire maitea:

Zelan zaude, laztana? Eskutitz honekin barkamena eskatu nahi dizut, bai eta eskerrak eman ere.

Azken egunotan ez naiz behar bezala egon, nire jarrera ez da batere egokia izan eta horregatik barkamena eskatu nahi dizut. Barkatu min egiteagatik, hitzen bat esateagatik, edo ostera hitz hori esateagatik, zalantzan egoteagatik, zure tristura ez uxatzeagatik… bai, barkatu Iker, gauza asko txarto egin ditut…

Barkamena eskatzen dizut… eta beharrezkoa bada, mila aldiz ere eskatuko mizuke!

Lehen esan dizudan moduan, gutun honekin ere, eskerrak eman nahi dizkizut, bai eskerrak…

Eskerrik asko, Iker, bizitza alaitzen didazulako, gauetan zure etxera sartzen uzten didazulako

zurekin amets egiteko… Eskerrik asko, arnasa hartzeagatik, ibiltzeagatik, begiratzeagatik, hitz egiteagatik, irribarre egiteagatik, entzuteagatik… erabatean, eskerrik asko zarena zarelako izateagatik!!

Behin, esan zenidan, ametsak bizi egin behar direla, amestu beharrean… arrazoia duzu, nire ametsa zeu zara… ez dut amestu behar… ez dut zerura begiratu behar izarren distira ikusteko, zeure begi berdeak ikustean, ikusten baitudalako distira eder hori…

Badakit eskutitz hau, beharbada, “ kursia edo... ”irudituko zaizula, baina, hau da, sentitzen dudana… bai, beharbada aurpegira esatea gomendagarriagoa izango litzateke, baina, zuk ondo dakizunez, oso lotsatia naiz, eta hori aurpegira esatea, lotsa handia ematen dit…

Eskerrik asko, eta barkatu… mila gauzengandik laztana… baina, benetan eskutitzaren gauzarik garrantzitsuena da bihotz-bihotzez maite zaitudala maitia… bizitza zu gabe pentsaezina irudituko litzaidakeelako gaur egun…

Izugarri maite zaitut, kuttuna…

Musu asko

Iñaki Zabaleta Urkiola

Iñaki Zabaleta Urkiola, Leitzan ( Nafarroa) jaio zen 1952 eko otsailaren 9an. Bere bizitzan zehar, ikasketa ugari burutu ditu, izan ere, informazio zientzietan doktorea da (1989an bukatu zuen karrera hau), baina arinago, Automatismo-aren ingenieritza egin zuen Mondragon-eko unibertsitate politeknikoan (1969-1971 bitartean). Beranduago, New Yorkeko City University-n irrati-telebistako zuzendaritzan masterra lortu zuen. Egun, EHUko kazetaritzako irakasle da eta arlo horretako ikerlan asko egin ditu gaztelaniaz, ingelesez eta batez ere, euskaraz.
Prentsan, irratian eta telebistan ekintza ugaritan parte hartu du:

-Munduan: Paz y Desarrollo aldizkariko zuzendaria
-Eurokom aldizkariaren koordinatzailea
-Euskaldunon Egunkariako bultzatzaile eta fundatzaileetako bat
-Euskal Herriari buruzko erreportaietan gidoilari eta zuzendaria
-Euskal telebistako asteburuetako albisteen zuzendaria
-Kontu Kontari egunkari Nafarrean, idazle eta koordinatzailea
- …

Iñaki, Euskaren aldeko aldeztaile amorratua da, horregatik, euskal komunikabide eta gizarte-erakunde askoren sorreran bultzatzaile edo jarduera ezberdinetan partaide izan da, adibidez: AEK, Euskal herrian Euskaraz, Egin, ETB, Euskararen Gizarte Erakundeen Kontseilua, Euskararen Unibertsoa … Zabaleta, hain aldeztailea da, non 1979eko abenduaren 24an Jesus Malon-en (garai horretako Nafarroako kultura diputatua) langelan hertsitu ziren, Iñaki eta beste bederatzi pertsona, Euskaren aldeko protesta bat eginez! Azkenean, poliziak atxilotu zituen, egun pare batzuetarako. Kasu horren epaiketa 1981eko ekainaren 23an izan zen, Pamplonan. Idazle Nafarra garai horretako 20.000 pezeta ordaindu behar izan zituen. Egun, kasua gordeta dago.

Zabaleta, idazle denetik sari ugari lortu ditu, horra hor:
-1978an, Xalbador saria lortu zuen, “Oh, Euzkadi” egunkarian partaidetza lanengatik
-1985an, Xalbador saria errepikatu zuen, baina honetan, “110.streeteko geltokia” liburuarekin
-1986 eta 1987. Ignacio Aldekoa saria lortu zuen, “Carolyn Meyer, dantzria” liburuarekin



Iñaki Zabaletak idatzitako liburuak honela sailka ditzakegu:
Narrazioaren arloan:
-110. Street-eko geltokia (1986, Susa)
-Carolyn Meyer Dantzaria (1986, Arabako Foru Aldundia)
Poesiaren arloan:
-Bertsoaren ezpata (1978, Elkar)
-Eskuaren fereka (1981, Hordago).
Saiakera:
-Wihelm Von Humboldt: hezkuntza eta hizkuntza (2005, Jakin).


Gaia

Euskaldun batek, Joseba, New Yorken izango dituen arazoak kontatuko dira. Joseba, poliziengandik ihesi eta New Yorkeko hotel batean (New Harlem) bizi egingo da. Modu bitxigarri batean, emakume bat ezagutu egingo du: Angie. Elkarrekin bizipen, onak, ez hain onak eta bitxiak biziko dituzte. Catherine, Josebaren nagusia, historian zehar garrantzia izango du.

Laburpena

Joseba, euskalduna da, poliziengandik ihesi egin ondoren, New York.eko kafetegi batean egiten du lan, gosariak prestatzen. Catherine , bere nagusia, pakete batzuk garraia zedin behartu zion, bestela emigrazioko zerbitzuetara dei egingo zuen, Josebak ez baitzituelako legaltasunezko paperik. 110. Streeteko geltokia leku berezia bilakatzen da euskaldunarentzat. Izan ere, bertan dagoen publizitateko kartel baten ondorioz, Angie ezagutuko du. Angie, New yorkeko emakume bat da, publizitatean lizentziatua dagoena. Elkarren lagunak egingo dira, baina momentu batean, bere istorioa bukatu egingo da, Joseba kale erdian hiltzen baitutelako.



Iritzi kritikoa

Liburua, egia esateko, ez zait asko gustatu, baina onartu beharra dago liburua primeran idatzita dagoela, ulerterraza dela eta istorioa oso argi kontatzen duela hasieratik bukaera-arte.
Liburuaren argumentua nahiko ona da, baina, amaiera-arte ez da zerbait interesgarririk gertatzen. Batzuetan, gertatu beharrekoa oso susmagarria da irakurlearentzat. Hasieran, zerbait interesgarriagoa kontatzea beharrezkoa izango litzateke.

Formaren aldetik, ez dut inolako konplikaziorik izan. Oso argia baita hasieratik. Esan beharrekoa da, bitxia iruditu zaidala, bi pertsonaien kontaketak paraleloan egoteak. Hiztegia, nahiko erraza da, nahiz eta batzuetan beste hizkuntzetako hitzak tartekatu arren.
Kokapenaren aldetik, bi leku agertzen dira, obrarentzat garrantzi handia izan dutenak: New York eta 110.streeteko geltokia. New York leku bitxia, ezezaguna baina aldi berean interesgarria da, zerbait berezia duena. 110. Streeteko geltokia, gertaeren oinarria da.

Lehen aipatu dudan moduan, liburua ez da nire gustukoa izan. Pertsonaiak bereziak izan arren, ez didate askorik gustatu. Beharbada, arinago elkartu baziren, amodiozko istorio politagoa biziko luketen. Bukaera, hori bai, nire gustukoa izan da, Joseba hil arren. Nire ustez, istorio hau horrela bukatu beharko zelako.

Bat baino ez...

“... Orduan korrika hasi zen, tximista bezain arin. Ez nukeen harrapatuko harrapatu nahi izan banu ere...”

-Lasaitu zaitez Nerea, eta konta iezadazu astiroago gertatutakoa gau hartan...

-Saturday diskotekara sartu ginen, lagunak eta ni, gau berezi bat izateko esperantzarekin, oso ondo zihoan gaua... dantza egiten genuen bitartean, bost mutil ezagutu genituen, Asier, Mikel, Aritz, Aitor eta Beñat, oso jatorrak ziruditen...

- Oso ondo zoaz, lasai, badakit zure egoera ez dela erreza, milaka emakume badaude zoritxarrez zure egoeran gaur egun... – esan zion ertzainak

- Mutilekin kalera atera ginen, haize freskoaren bila, diskoteka barruan bero handia egiten baizuelako... beste diskoteka batera joatea proposatu zuten mutilak, guk diskoteka hori ez genuen ezagutzen... baina hara abiatu ginen...

-Eta, diskoteka berri horretan zer gertatu zen Nerea?

- Diskoteka hori ez genuen inoiz ezagutu...hiriko zentrutik oso urrun zegoen zelai handi batera eraman gintuzten...

-Jarraitu mesedez... eta lasai egon...

-Zelai hori bustita zegoen, eta hutsik zeuden kristalezko botilaz beterik...
lurrera bota ninduten Asier eta Mikelen artean... eta prakak jeisteko agindua ere eman zidaten, nik ezetz esan nien, eta mesedez bakean uzteko oihua eman nien... txarrago izan zen... Bortxatu ninduten, Asier bakarrik ez, Mikel ere bortxatu ninduan... Negarrez nengoen, non puta seme horiek jotzen hasi ziren...

Nerea negar bizian hasi zen komisarian... Bere kasua zeraman ertzaina Gorka deitzen zen. Gorka halako istoriak egunero entzuten zituen, baina ez zuen horren ohitura hartzen, Gorka istorio hunkigarri hauek entzutean oso
urduri jartzen zen, hotzikarak izaten zituen... baina bere lana zen.

-Nerea, oso ondo egin duzu hau guztia kontatzen, baina datu gehiago behar ditut kasu hau ikertzeko...

-Ongi da, jarraituko dut... Zurratu eta gero, anbulantzia baten sirena entzun eta, Asier, korrika hasi zen, tximista bezain arin. Ez nukeen harrapatuko harrapatu nahi izan banu ere... egia esanda puta seme hori harrapatzeko gogorik ez neukan, nire lagunak laguntzeko gogoa neukan... baina berandu iritsi nintzen, Irati hilda zegoen, bihotzean aizto bat iltzatuta zeukan...

- Nerea, nor izan zen Iratiren hiltzailea?
- Ez dut inoiz jakin eta askotan saiatu naiz hori jakiten, bihozkada bat izan dut hasieratik...Beñat izan zela. Baina hori ezin izango dut inoiz ziurtatu, Beñat ere hilda baitagoelako!

- Beñat ere hilda dagoela esan duzu?

-Bai, Beñat ere hilda dago... Irati hil ondoren, bere etxera abiatu zen... Zumalakarregi kalea ibili eta Zubiaurre kaleko zebra gurutxea gurutxatzen zuen bitartean, kotxe batek harrapatu zuen... gidariak ez zuen Beñat ikusi, ezta gorriz zegoen semaforoa ere ez! Gidaria kartzelan dago, Andoni du izena.

- Datu hauek, garrantzi handikoak dira, zer gertatu zen zure gainerako lagunekin?

- Haiei, zorionez, ez zitzaien ezer gertatu zelaira heldu baino arinago korrikaz hasi ziren eta Maiderren amamaren portalera sartu ziren...
Aritz eta Aitor, Asier, Mikel eta Beñat, lasaitzen eta gelditzen saiatu ziren, baina ez zuten lortu eta haiek ere zelaitik joan ziren...

-Zergatik itxaron duzu denbora luze hau, istorioa kontatzeko?

- Beldur handia nuelako, hasieran pentsatzen nuen, denborarekin onartu egingo nuela eta gazte normal baten bizitza izango nuela... baina ezinezkoa iruditu zait, ez da pasatu egun bat ere, non hau gogoratu dudana. Oso gogorra izan zen niretzat, oso gogorra da niretzat kontatzea...

-Badakizu, laguntzeko prest gaudela hemen beti, eta horrelako gauzak, ezin direla guretzat gorde , kontatu behar ditugula, laguntza jasotzeko, bai eta puta seme horiek topatzeko!

-Bai hori dena, oso erreza da esatea, baina ez bizitzea... oso gogorra da bortxatu eta ahalduta dagoen pertsona baten bizitza, oso gogorra.

-Nerea, bai badakit, ze gogorra den... niri ere ahaldu ninduten txikitan! Nire ama ahaltzen ninduan... edozer gauzagatik, zuk badakizu zer gogorra den ume bat izatea eta beldurrarekin etxera sartzea, erantzun, badakizu zuk zer gogorra den? Ez, ez dakizu, eta pozten naiz horregatik! Nik bizi nuena, zuk bizi duzuna bezain gogorra da, baina bizitza aurrera jarraitu behar
du, bizitza bakarra daukagu, bizitzak gauza oso gogorrak dakartzala badakigu, baina pozik egon behar dugu edo behintzat saiatu behar dugu poztasuna lortzen!!

-Barkatu iezadazu Gorka, ez nuen espero halako gauzaren bat... ez nuen espero!

-Ez da ezer gertatzen...honekin esan nahi dizudan gauza bakarra da bizitzak aurrera doala, eta ez duela merezi triste bizitzerik!! Zuk, lasai egon,eguna bizi, biharko egunak bere arazoak ekarriko baitituelako! Zure kasua ikertzen hasiko naiz bihartik aurrera, gaur oso berandu da kasua ikertzen hasteko...

-Gorka, eguerdiko 12:30-ak dira...!
- Oraintze bertan esan dizut, eguna bizi behar dugula, biharko egunak, bere arazoak ekarriko dituela!!!

-Arrazoia duzu, eskerrik asko guztiagatik!

-Ez dago zergatik, nire lana da... bazatoz nirekin buelta bat ematera? Ez dut onartzen, ezetza, zure aldetik...