Zerbait miresgarria

“ Eta orduan, Tantta printzesa, uraren printzesa, itsasoko olatuen artetik agertu zen! Hondartzan biltzen ginen pertsona guztiak ihes egin genuen…”

-Aitite, jarraitu kontatzen, mesedez, baina oraingoan hasieratik!

-Ongi da… hasieratik hasiko naiz Asier!

Orain dela urte asko, pentsa ni txikia nintzela, munduan ur gutxi zegoen , soilik erregeek eta beren familiek, uraz baliatu ahal ziren, besteok ibaietara eta erreketara joan beharra geneukan, edateko, arropa garbitzeko, dutxatzeko, ortua ureztatzeko … ez zen erraza … Jendea oso nekatuta zegoen.

Handik hilabete gutxira, eurite izugarriak gertatu ziren Bizkaian. Euriak Bizkaia osoko lurrak aberastu zituen, urte horietako uzta beste urteetakoa baino askoz handiagoa izan zen. Ortuak ugaritu egin ziren eta produktuz bete. Jendea poz-pozik zegoen egoera horrekin…

Gure baserria urez beterik zegoen, egunak igaro ahala apurka-apurka husten joan zen… Goiz batean nire aita , beti legez, ardiekin mendira joan zen, Belatxikita mendia inguratu eta Kañometa mendira heltzerakoan zerbait entzun zuen, zerbait berezia… Ura! Ura zen, bai ura, altxor preziatu hori! Nire aitak ez zuen bitan pentsatu ikusitako ura edan egin zuen!

Etxera poz-pozik heldu zen, ilusioz beterik, gertatutakoa amari kontatu zion, amak ezin zuen sinetsi!!

Hurrengo egunean, aita mendira bueltatu zen uraren bila… bertan jarraitzen zuen, edan eta edan igaro zituen orduak, pozarren zegoen…

Denborarekin, ura hedatzen joan zen, herriko jendea uraz baliatu ahal zen, beraien beharretarako … aurrerapen handia izan zen dudarik gabe!

-Asier, zorte handia izan duzu txikitatik ura ezagutu duzulako, zuretzat txorrota zabaltzea eta bertan ura egotea, gauzarik normalena iruditzen zaizu, nire garaian hori gertatzea, altxorrik preziatuena zen! Zorionez, ur gabeko mundua ez duzu ezagutzen, eta horrela jarraitzea espero dut. Baina gaur egun , badago oraindik jendea, ura den altxor horretaz baliatu ezin dena, Afrika da adibiderik nabariena, baina zoritxarrez ez da leku bakarra, badaude beste leku batzuk Kazajistan, Turkmenistan edo Iran esate baterako.

-Aitite jarraitu kondairarekin, mesedez, irrikitan nago gertatutakoarekin!

- Asier, Asier … jarraitu beharra daukat, ezta?

-Bai, aitite, mesedez!

-Lehen aipatu dizudan moduan, ura hedatzen joan zen, jendea uraz baliatu ahal zen. Txorrotak gero eta ugariagoak ziren, eta ez bakarrik etxean, ortuetan jartzen hasi ziren, eskoletan, zelaietan… apurka-apurka gaur eguneko bizitza maila zabaltzen hasi zen leku guztietatik!

Urteak igaro ziren, jendeak ez zuen ura baloratzen, ez zuen etorkizunean pentsatzen, haiek ura zuten, uraz baliatzen ziren, bada, zertarako etorkizunean pentsatu?

-Aitite… hori gaur egun ere gertatzen da! Baina, jarraitu, jarraitu mesedez!-

Jendea pozik bizi zen, hondartza, leku miresgarritzat hartu zuten, leku ezin hobea eguna igarotzeko, gero eta pertsona gehiago animatzen ziren hondartzara joaten, ur masa handi horretan gorputza sartzen… Behin, nire gurasoek hondartzara eraman gintuzten arreba eta biok, egun paregabea bizi izan genuen… Halako batean, eguzkia desagertu zen, haize izugarria altxatu eta orduan Ttanta printzesa, uraren printzesa, itsasoen olatuen artean agertu zen! Hondartzan biltzen ginen pertsona guztiak ihes egin genuen…

- Aitite, zergatik agertu zen uraren printzesa?

- Horixe da galdera... eta kondairak dio uraren printzesa soilik agertzen dela jendeak ura baloratzen ez duenean. Hori horrela baldin bada, garai horretan agertu izana ulergarria izan zitekeen… Ez genuen ura baloratzen!

-Aitite, gaur egun ere, ez dugu ura baloratzen… uraren printzesak agertu beharra dauka?

-Beharbada bai Asier, nire ustez gomendagarria izango litzateke, munduari erakustea ura ezin dela horrela erabili, zerbait egin behar dugula honek horrela ez jarraitzeko!

-Aitite, zuen garaian Ttanta printzesarekin gertatutakoaz ikasi zenuten?

-Bai, zerbait bai, baina ez askorik, asko ikasi izan bagenu, gaur egun mundua beste mota batekoa izango zitzatekeen!

Asier, ura nahitaezkoa da, beharrezkoa, zaindu beharra daukagu… gaur egun ura erabiltzearen moduan dago etorkizunaren giltza, ura baita denok behin eta berriro behar dugun altxor preziatua!