Bueno ba…


Urrian hasitako blogaren esperientzia berri hau, ixteko unea iritzi da… Egia esateko, ideia hau ez zen nire gustukoa izan, bakoitzaren lanei buruz blog bat, zertarako? Ez zen zerbait miresgarria, ezta zerbait harrigarria ere ez … Laster, edonork bere begien aurrean gure lanak izango ditu, eta iritzi asko entzungo ditugu. Nolako forma emango diogu, ze lan sartuko ditugun edo zer pentsatuko duten gutaz, izan dugu gure buruan.


Baina hori dena alde batera utziz, blog bat sortu dugu, eta azkenean ez da esperientzia txarra izan, beste esperientzia bat baizik! Baina esperientzia hau ixteko momentua iritzi da… Ekainean gara, ikasleok azterketetan dugu burua, gaur fisika eta bihar etika, asteazkenean matematika eta ostiralean gaztelania. Ez da euli kaka!Hau zoramena!


Egun zoragarriak, eguzki izpiak, hondartza, itsasoa… oporrak bueltan datoz! Baina lehenago, ikasketekin bukatu behar dugu, blogari agurra esan behar zaio… Urtean zehar egindako lanak hemen daude, irakurtzen duzun testu honen azpian, agurraren azpian… Honekin bukatutzat ematen dut esperientzia berri hau, beharbada oporrak igaro ondoren hemen izango gara berriro, lan berriak sortzen… Bitartean ondo izan…

Iritzi kritikoa

Suminaren estrategia

Suminaren estrategia, irakurtzeko oso erraza den liburua da. Tramak oso argiak dira eta gustura irakurtzeko modukoak. Hiztegi erraza dauka. Nire gustuko liburua izan da.

Alde batetik, Federen istorioak erakargarritasun handia sortzen du irakurleengan. Izan ere, liburua hasieratik, argi eta garbi azaltzen du tramak nolako bidea hartuko duen. Baina, hau horrela izanda, espero ez duzun amaiera dauka.

Beste alde batetik, ondo planteatutako intriga liburuek luzapen handia izaten dute orriei erreparatzen badiegu. Nire ustez, liburu horrek izan duen arazo bakarra, orri gutxiko liburua izan dela. Batez ere amaieran, pasarte gutxitan amaiera hunkigarria dagoelako.

Hiztegiaren aldetik, oso liburu ulerterraza da, edonork irakurtzeko modukoa. Euskara batuan idatzitako liburua da.

Narrazioa aztertzen badugu, nobela bat dela esan genezake, idazleak bere web-orrian adierazten duen bezala.

Pertsonai nagusia Aimar Goikoetxea da, izan ere bere inguruan tramak gertatzen direlako. Antagonista Udane (Garbiñe) da, eta bigarren mailako pertsonaiak Fede, Erika, Diego, Flora… dira.

Bukatzeko, liburua nire gustukoa izan da. Istorioa oso argi ulertu dut hasieratik, eta horrek nobela gogoz irakurzeko aukera eman dit. Liburua edonork irakurtzeko modukoa da, beraz gomendagarria izango litzateke.